Choć przypadki nekrofilii są bardzo rzadkie, sam termin jest szeroko znany. Fakt, że istnieją jednostki, dla których bodźcem seksualnym są ludzkie zwłoki szokuje i przeraża. Niestety, wciąż brakuje danych, by stworzyć wyczerpujący opis tej parafilii. Czym jest dokładnie nekrofilia, skąd się bierze i jak ją leczyć?
Co to jest nekrofilia?
Termin nekrofilia powstał na bazie dwóch greckich słów: nekrós, które oznacza “martwy” oraz filia, czyli “miłość”. Stosuje się go, gdy dla danej osoby bodźcem, który pobudza i stymuluje ją seksualnie są ludzkie zwłoki. W literaturze można spotkać się również z takimi określeniami jak tanatofilia i nekrolagnia. Nekrofilię uważa się za niespecyficzną parafilię, czyli zaburzenie preferencji seksualnych. Dr Johathan Rosman oraz dr Philip Resnick przedstawili jej trzy podstawowe typy:
- Nekrofiliczna fantazja. Polega na tym, że dana osoba fantazjuje o zwłokach, masturbuje się, wyobrażając sobie stosunek z nimi, nie wprowadza jednak tych fantazji w czyn.
- Regularna nekrofilia. Nekrofil sięga po ciała zmarłych (np. w zakładzie pogrzebowym) w celu odbycia z nimi stosunku seksualnego.
- Nekrofiliczne zabójstwo. Dana osoba posuwa się do morderstwa, w celu pozyskania zwłok, z którymi następnie odbywa stosunek seksualny.
Objawy nekrofilii
Głównym objawem nekrofilii jest to, że dana osoba ma fantazje seksualne dotyczące zwłok, a także czuje podniecenie seksualne na ich widok. Wielu nekrofili dąży do zrealizowania swojego popędu.
Czy wiesz że: znane są przypadki kobiet-nekrofilów? Najczęściej tego typu skłonności przejawiają jednak mężczyźni.
W tym celu mogą posunąć się nawet do morderstwa. Zdarza się, że nekrofil zachowuje się wobec zwłok agresywnie i sadystycznie, np. okaleczając je. Istnieją jednak nekrofile, którzy nie chcą dokonywać zabójstwa. Są oni jednak zainteresowani pozyskaniem świeżych zwłok. W tym celu mogą je wykopywać w kilka godzin po pogrzebie, będą także szukać zatrudnienia w takich miejscach jak dom pogrzebowy czy kostnica.Oprócz tych zachowań, nekrofil może być zafascynowany krwią i tematyką pogrzebową. Zdarza się, że dla nekrofila pociągający jest zapach rozkładającego się ciała.
Przyczyny nekrofilii
Niestety, nekrofilia wciąż nie jest wystarczająco dobrze zbadaną parafilią. Wynika to przede wszystkim z niewielkiej ilości przypadków. Jeśli już dojdzie do złapania nekrofila, uwaga często skupiona jest na szybkim ukaraniu sprawcy, co nie sprzyja badaniu jego motywów. Wśród przyczyn nekrofilii wymienia się przede wszystkim:
- skłonności sadystyczne i agresję,
- zaburzenia osobowości,
- łatwy dostęp do zwłok (np. w kostnicy), które mogą pełnić funkcję zastępczego obiektu seksualnego dla osoby, która odczuwa popęd, uszkodzenia płata czołowego mózgu,
- niedojrzałe i narcystyczne ego – dana osoba nie radzi sobie w kontaktach z innymi ludźmi, dąży do własnej przyjemności, posiadając infantylną wizję seksualności, w której nie istnieje pojęcie partnerstwa,
- lęk przed odrzuceniem ze strony żywego człowieka i wynikająca z tego potrzeba kontroli,
- alkoholizm,
- deficyty intelektualne,
- zaburzenia psychiczne (np. schizofrenia).
Jak rozpoznać nekrofilię?
Rozpoznanie nekrofilii nie należy do zadań prostych, głównie dlatego, że osoby z takimi skłonnościami ukrywają się. Często nekrofilia współwystępuje także z innymi zaburzeniami psychicznymi czy problemami o podłożu organicznym (np. uszkodzenie mózgu). W rozpoznaniu nekrofilii dużą rolę będzie odgrywać obsesyjność danej osoby na punkcie zwłok, śmierci, krwi. Osoba o skłonnościach nekrofilskich może przykuwać uwagę swoją niedojrzałością i wycofaniem społecznym.
Leczenie nekrofilii
Leczenie nekrofilii jest bardzo trudne. Przede wszystkim dlatego, że osoba o tego typu skłonnościach na ogół nie odczuwa potrzeby zmiany. Do przymusowego leczenia często dochodzi w zakładach karnych, gdzie nekrofil trafił poprzez popełnienie przestępstwa na tle seksualnym.
Zapamiętaj: Nekrofilię uważa się za niespecyficzną parafilię, czyli zaburzenie preferencji seksualnych.
Głównym sposobem oddziaływania będzie próba psychoterapii, a raczej wzbudzenia w danej osobie motywacji do pracy nad sobą. Następnie nekrofil będzie zachęcany do tego, by zmierzyć się ze swoimi obsesjami, lękami, wspomnieniami i trudnościami w relacjach z innymi ludźmi. Ponieważ preferencję seksualną uważa się za względnie stałą, ciężko oczekiwać, że nekrofil pozbędzie się swoich skłonności. Praca terapeutyczna będzie się więc raczej skupiać na kontroli tych dewiacyjnych fantazji.
Nekrofilia to rzadko występująca parafilia, o której wciąż jeszcze wiele nie wiadomo. Jeśli dany przypadek nekrofilii ujrzy światło dzienne, wzbudza on wówczas wśród opinii publicznej przerażenie i wstręt. W takich sytuacjach należy jednak zadbać o dokładne zbadanie osoby o tego typu skłonnościach. Wszelkie dane będą dużą pomocą w tworzeniu rzetelnego opisu klinicznego nekrofilii.