Ludzie, którzy cierpią na urojenia prześladowcze, stają się zakładnikami własnego umysłu. Mogą mieć oni poczucie, że są śledzeni i oszukiwani. Bywa, że czują się ofiarami spisku wrogich sił i obawiają się o swoje życie. Niestety, ale racjonalna rozmowa czy życzliwa próba pokazania takiej osobie, że jej przekonania są fałszywe, nie przynoszą skutku. Czym są urojenia prześladowcze i jak je leczyć?
Czym są urojenia prześladowcze?
Ogólnie mówiąc, urojenia to zaburzenia treści myślenia. Mają one formę błędnych interpretacji i sądów, a także fałszywych przekonań. Osoba z urojeniami prześladowczymi ma silne przekonanie o wrogości otoczenia. Może ona podejrzewać swoich bliskich o podstępne i nieżyczliwe działania. Zdarza się, że czuje się ona bezradna wobec społeczeństwa lub instytucji, które w jej przeżyciu są nieprzyjacielskie, a nawet niszczycielskie. Niestety, chory nie jest zdolny do krytycznej oceny swojej postawy, nie przyjmuje do wiadomości logicznych i racjonalnych argumentów. Z kolei ciągłe poczucie zagrożenia jest źródłem ogromnego napięcia i lęku.
Urojenia prześladowcze – objawy
Urojenia prześladowcze mają różną formę. Chory może być przekonany, że jest śledzony i podsłuchiwany. Czasami ma on poczucie, że jest oszukiwany, wydaje mu się, że inni ludzie chcą go wykorzystać. Może on czuć się obiektem prześladowań lub ofiarą spisku. Jego pełne podejrzliwości myśli mogą dotyczyć zarówno konkretnych i bliskich osób, jak i instytucji, większych grup społecznych czy jakiś określonych sił. To dlatego taka osoba zasłania okna, przeszukuje mieszkanie w obawie przed zamontowanymi w nim urządzeniami szpiegującymi, czy po prostu wycofuje się z życia społecznego, w obawie o swoje dobra materialne, zdrowie, a nawet życie. Tym przekonaniom towarzyszy ogromny lęk, nieustanne napięcie i brak poczucia bezpieczeństwa, które stawiają taką osobą w sytuacji chronicznego i potężnego stresu.
Urojenia prześladowcze – przyczyny
Urojenia prześladowcze są objawem, a nie odrębną jednostką chorobową. Mogą być symptomem różnych zaburzeń psychicznych, takich jak:
- zaburzenia psychotyczne,
- schizofrenia,
- zespół urojeniowy,
- zaburzenia afektywne (nastroju),
- uszkodzenia mózgu,
- procesy otępienne,
- reakcje paranoiczne.
Urojenia prześladowcze mogą także wynikać z nadużywania alkoholu i substancji psychoaktywnych. Ze względu na różnorodne podłoże, urojenia prześladowcze powinny być poddane dokładnemu procesowi diagnostycznemu. Problemem często jest jednak to, że ciężko jest taką osobę namówić do konsultacji z lekarzem psychiatrą.
Czy wiesz że: urojeniom prześladowczym często towarzyszą zaburzenia snu?
Urojenia prześladowcze – leczenie
Leczenie urojeń prześladowczych ustalane jest w kontekście postawionej diagnozy. Urojenia mogą być bowiem symptomem wielu zaburzeń psychicznych. Właściwe rozpoznanie jest więc kluczowe, jeśli chodzi o przygotowanie programu leczenia w kontekście danej jednostki diagnostycznej. Najczęstszą metodą oddziaływania jest farmakoterapia, w wyniku której treści urojeń ulegają redukcji, tak samo jak doznawane przez chorego lęki i napięcie. Równie ważna jest psychoterapia, dzięki której pacjent może zbudować krytyczną postawę wobec swoich sądów i przekonań, a także uelastycznić swój proces myślenia. W procesie zdrowienia z pewnością dużą rolę odgrywają bliscy pacjenta, którzy motywują go do powrotu do normalnego życia.
Zapamiętaj: Osoba z urojeniami prześladowczymi ma silne przekonanie o wrogości otoczenia. Może ona podejrzewać swoich bliskich o podstępne i nieżyczliwe działania.
Choć urojenia prześladowcze dla zewnętrznego obserwatora mogą wydawać się absurdalne, dla osoby chorej są źródłem lęku, napięcia, a nawet przerażenia. Świat takiej osoby pełen jest więc cierpienia i samotności. Sprawy nie ułatwia to, że urojenia prześladowcze pojawiają się w przebiegu różnych zaburzeń psychicznych. Najważniejszy jest więc rzetelny proces diagnostyczny, który pozwala na dobranie odpowiedniego leczenia.