Koro, to przykład zaburzenia lękowego, które jest uwarunkowane kulturowo. Występuje ono najczęściej wśród męskiej populacji Dalekiego Wschodu oraz Afryki i charakteryzuje się obawą przed utratą penisa, co przynosi niezwykle duży dyskomfort psychiczny. Skąd się bierze taki rodzaj lęku? Czy da się go skutecznie wyleczyć?
Co to jest koro?
Koro to ciekawy przykład zaburzenia, u podłoża którego leżą kulturowe uwarunkowania. Słowo to pochodzi z wyspy Sulawesi w Indonezji, gdzie zostało zapisane w lokalnym słowniku, jako określenie kurczącego się penisa.
Zapamiętaj: Podstawowym kryterium diagnozy będzie występujące u danej osoby przekonanie dotyczące jej genitaliów.
Schorzenie to posiada wiele innych nazw, np. sou jang (w tradycyjnej medycynie chińskiej), czy jinjin, bemar, suk, yeong (w Indiach). Przez Międzynarodową Statystyczną Klasyfikację Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 rozpoznawane jest jako zaburzenie nerwicowe. Charakteryzuje się przekonaniem, że dana osoba traci swoje strefy erogenne, które kurczą się i są wciągane w głąb brzucha, co jest równoznaczne ze śmiercią. Co ciekawe, schorzenie to najczęściej diagnozowane jest w Chinach, Indonezji, Malezji, Indiach, Tajwanie i w Singapurze wśród męskiej populacji.
Koro – objawy
Pierwszym i najważniejszym objawem koro jest silnie lękotwórcze przekonanie, że strefy erogenne (penis, wargi sromowe, sutki, piersi) kurczą się i zanikają. Takiej osobie wydaje się, że jej genitalia są mniejsze i wkrótce zostaną wciągnięte w głąb brzucha, co doprowadzi do jej śmierci. Tego typu urojenia, będą pociągały za sobą silne reakcje emocjonalne i fizjologiczne. Najczęściej odnotowuje się ataki paniki i poczucie niepokoju. Osoba, której towarzyszy ten rodzaj lęku, może również podejmować działania, które mają zapobiegać tragicznym w jej przekonaniu skutkom np. poprzez ciągnięcie członka za pomocą linki.
Koro – przyczyny
Przyczyny koro są złożone i bardzo dużą rolę odgrywa w nich czynniki kulturowe, które wspierają myślenie magiczne. W wielu kulturach Dalekiego Wschodu i Afryki istnieje przekonanie, że znikanie genitaliów może być spowodowane działaniem klątwy bądź złych duchów, co utrudnia racjonalny osąd sytuacji. Schorzenie może być wynikiem tzw. konfliktów psychoseksualnych.
Czy wiesz że: w latach 1984-1985 w Chinach odnotowano aż 3000 przypadków zachorowania na koro?
Przykładowo, mężczyzna może czuć dużą presję związaną ze spełnianiem męskich obowiązków w danej społeczności, co będzie manifestować się lękiem o kurczącego się penisa. Koro zdaje się mieć także podłoże w lękach egzystencjalnych. Genitalia są silnie związane z witalnością, a także możliwością tworzenia nowego życia. Ich zanik symbolizuje śmierć, co wzbudza wiele trudnych uczuć. W powstawaniu koro dużą rolę odgrywają również czynniki osobowościowe, m.in. skłonność do przeżywania lęków, tendencja do ruminacji (obsesyjnych i nawracających myśli związanych z konkretną tematyką). W nielicznych przypadkach zachorowań osób z zachodniego kręgu cywilizacji, powodami mogą być impotencja, poczucie winy związane z masturbacją bądź pożyciem seksualnym, a także konflikty psychoseksualne.
Koro – diagnostyka
Podstawowym kryterium diagnozy będzie występujące u danej osoby przekonanie dotyczące jej genitaliów. Będzie ona skarżyć się na nich kurczenie się i znikanie, choć jednocześnie nie będą występowały żadne obiektywne ku temu powody. Dla koro charakterystyczne jest, że występuje ono często w formie epidemii. Przypadki takie odnotowano m.in. w Chinach, Singapurze i Nigerii. Diagnozując koro, należy wykluczyć inne przyczyny, takie jak chociażby schizofrenia, czy dysmorfofobia (zaburzenie psychiczne polegające na zniekształconym postrzeganiu własnego ciała). Rozróżnienie to ma szczególne znaczenie zwłaszcza w przypadku osób spoza kręgu kulturowego, w którym koro często występuje.
Koro – leczenie
Ponieważ koro jest silnie powiązane z czynnikami kulturowymi, bywa “leczony” w tradycyjny dla danych społeczności sposób, np. poprzez modlitwę, egzorcyzmy, picie specjalnych mikstur. Dla zapobiegania tego typu epidemii, dobrym rozwiązaniem wydaje się być edukacja seksualna i uczenie budowy anatomicznej genitaliów. W rzadkich przypadkach występowania koro w zachodniej kulturze stosuje się psychoterapię, która skupia się na znalezieniu przyczyny pojawiającego się lęku. Analizie zostają poddane wewnętrzne konflikty psychoseksualne i życie seksualne danej osoby. Jeśli dana osoba sporadycznie doświadcza obawy o utratę genitaliów, bądź schorzenie to występuje od niedawna w jej życiu, a jednocześnie jej aktywność seksualna nie wzbudza większego niepokoju, wówczas szanse na wyleczenie są bardzo wysokie.
Koro to ciekawy przykład zaburzenia lękowego, które w dużym stopniu zdaje się być warunkowane kulturą i specyficznymi wierzeniami. Wśród przyczyn wymienić także można czynniki psychologiczne i społeczne. Osoby, które realnie obawiają się utraty swoich genitaliów, przeżywają naprawdę ciężkie chwile. Edukacja seksualna i psychoterapia skutecznie będą tego typu lęki łagodzić.