Łupież różowy Giberta to dość powszechne schorzenie dermatologiczne. Jest przyczyną nawet 2% wizyt w gabinecie lekarza dermatologa. Mimo powszechnego występowania, jego przyczyny nadal nie zostały do końca poznane. Jakie są objawy łupieżu różowego? Jak możemy leczyć to schorzenie skóry i czy leczenie konieczne?
Czym jest łupież różowy Giberta?
Łupież różowy Giberta (z łaciny: Pityriasis rosea Gibert) to choroba skóry o charakterze rumieniowo – złuszczającym. Najczęściej dotyka dzieci i osoby młode (od 10 do 35 roku życia). Najwięcej przypadków tego schorzenia obserwujemy wiosną oraz jesienią. Łupież różowy najczęściej przebiega łagodnie i nie zawsze wymaga leczenie.
Łupież różowy Glberta – objawy
Podstawowym wykwitem w tym schorzeniu jest plama koloru bladoróżowego, która przyjmuje owalny lub okrągły kształt. Pierwszym objawem jest pojawienie się tak zwanej blaszki macierzystej. Jest to pierwszy wykwit o charakterze plamy, który jest większy, niż pojawiające się po czasie zmiany skórne. Od pierwszego wykwitu (blaszki macierzystej) do pojawienia się licznych plam na ciele mija około 6 dni. Zmianom skórnym może towarzyszyć niewielki świąd. Zazwyczaj nie występują inne objawy, w tym ogólne, takie jak na przykład gorączka.
Jak wygląda łupież różowy Giberta?
Łupież różowy Giberta w pełnym obrazie klinicznym charakteryzuje się obecnością licznych, owalnych, “medalionowatych” plam. Plamy mogą wykazywać niewielkie cechy złuszczania na obwodzie. Mogą występować na całym ciele, ale lokalizują się głównie na tułowiu i kończynach. Blaszka macierzysta, będąca zazwyczaj największą plamą, często wykazuje powierzchowne złuszczanie, przypomina łuski charakterystyczne dla łuszczycy – przewlekłej dermatozy zapalnej.
Ryc. 2. Zmiany rumieniowe w przebiegu łupieżu różowego. Największa, występująca centralnie zmiana odpowiada prawdopodobnie blaszce macierzystej.
Źródło: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/62/Pit_rosea_small.jpg
Evanherk / CC BY-SA (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)
Łupież różowy Giberta – przyczyny
Etiologia tego schorzenia nie została do końca poznana. Uważa się, że łupież różowy Giberta jest wywoływany przez wirus opryszczki typu 7 (HHV-7). Badania molekularne pozwoliły na wykrycie w zmianach skórnych i osoczu pacjentów z łupieżem różowym Giberta właśnie wirusa HHV-7. Jednak osocze ludzi zdrowych także wykazywało obecność wirusa, co może wskazywać, że wirus ten powoduje wystąpienie zmian skórnych tylko w przypadku odpowiedniej, genetycznej predyspozycji.
Czy Łupież różowy Giberta jest zaraźliwy?
Łupież różowy Giberta nie jest schorzeniem zaraźliwym. Mimo prawdopodobnej etiologii wirusowej, schorzenie to nie wykazuje zakaźności. Prawdopodobnie wynika to z faktu, iż do zakażenia, oprócz czynnika wirusowego potrzebna jest także odpowiednia predyspozycja osobnicza.
Łupież różowy Giberta – leczenie
Łupież różowy Giberta na ogół nie wymaga leczenia. Zmiany ustępują samoistnie po około 4 – 6 tygodniach.
Czy wiesz że: łupież rumieniowy Giberta częściej dotyczy kobiet, niż mężczyzn?
W przypadku świądu można zastosować leki antyhistaminowe (są to leki powszechnie stosowane w schorzeniach alergicznych i chorobach skóry przebiegających ze świądem). Pomocne mogą być również miejscowe preparaty sterydowe. Leczenie to jednak, mimo redukcji świądu, nie skraca czasu trwania objawów skórnych. Łupież różowy Giberta może nawracać, szczególnie w kolejnych sezonach wiosenno-jesiennych. Uważa się, że nawroty mogą być związane z zaburzeniami i obniżeniem odporności organizmu.
Pojawienie się na skórze zmian o charakterze plamy wymaga diagnostyki dermatologicznej. NIe zawsze bowiem mamy do czynienia z niegroźnym łupieżem różowym. Zmiany skórne o tym charakterze należy różnicować z grzybicą skóry, wypryskiem łojotokowym, a także z łuszczycą (blaszka macierzysta może przypominać wykwity typowe dla łuszczycy). Diagnostyką różnicową i postawieniem rozpoznania zajmie się lekarz dermatolog.