Zdarza się, że z powodu skurczu mięśni wokół okolic pochwy, nie ma możliwości penetracji i odbycia stosunku seksualnego. Stan ten nazywa się pochwicą. Bolesny skurcz pojawić się może również w trakcie próby wprowadzenia do pochwy tamponu lub palca. Ta dysfunkcja seksualna ma zróżnicowane podłoże. Jak ją leczyć?
Co to jest pochwica?
Pochwica to dysfunkcja seksualna polegająca na niekontrolowanych skurczach wokół wejścia do pochwy, które pojawiają się w trakcie wprowadzania członka do jej środka. Skutkiem jest występująca u kobiety bolesność. Często całkowicie uniemożliwia to penetrację, choć intensywność doznawania bólu jest różna. Przyczyny występowania najczęściej wynikają z połączenia czynników natury emocjonalnej i somatycznej. Można wyróżnić dwa typy pochwicy:
- Pochwica pierwotna – mówi się o niej, kiedy kobieta doświadcza bólu od swojego pierwszego stosunku seksualnego, przez co nie ma pozytywnych doświadczeń związanych z seksem. Typ ten ma najczęściej podłoże psychiczne i może być reakcją obronną wynikającą z lęków i obaw kobiety.
- Pochwica wtórna – pojawia się u kobiet, które współżyły ze swoim partnerem lub partnerami bez doświadczania bólu. Trudność ta najczęściej pojawia się na tle urazów i infekcji, może także wynikać z problemów w związku.
Objawy pochwicy
Objawy pochwicy są charakterystyczne i powinny być dla danej kobiety alarmujące. Podstawowym symptomem jest odczuwany w trakcie penetracji ból. Choć jego stopień będzie dla każdej kobiety inny, każdorazowo wywołuje on dyskomfort. Objawy tej dysfunkcji seksualnej to:
- trwały bądź nawracający ból w trakcie stosunku pochwowego lub prób penetracji,
- odczuwane napięcie mięśni pochwy podczas współżycia,
- lęk przed bólem, który sprawia, że kobieta odczuwa w trakcie stosunku stres, utrudniający rozluźnienie się,
- zmniejszone libido lub awersja do współżycia seksualnego.
Przyczyny pochwicy
Przyczyny pochwicy mogą mieć podłoże psychologiczne lub somatyczne, na ogół jednak są one ze sobą powiązane. Dysfunkcję najczęściej wywołują:
- niechęć do współżycia z partnerem wynikająca często z braku komunikacji w związku bądź konfliktu,
- negatywny bądź zaburzony obraz własnego ciała,
- obawa przed współżyciem wynikająca np. z lęku przed ciążą bądź oceną ze strony środowiska,
- konserwatywne podejście do współżycia seksualnego wynikające z przekazów kulturowych i religijnych,
- doświadczenie molestowania i wykorzystywania seksualnego,
- pęknięcia i owrzodzenia okolic płciowych,
- zaburzenia ukrwienia i unerwienia łechtaczki,
- infekcje i zapalenia okolic intymnych,
- zaburzenia miesiączkowania,
- zmiany hormonalne,
- suchość pochwy.
Leczenie pochwicy
Kobieta borykająca się z tego typu problemem powinna w pierwszej kolejności udać się na wizytę do ginekologa. Leczenie pochwicy ustalane jest indywidualnie, gdyż w przypadku każdej kobiety występuje inny zespół przyczyn składających się na występowanie tego problemu.
Czy wiesz że: pochwica bywa mylona z dyspareunią?
Niezależnie od źródła, pochwica jest dolegliwością uleczalną, wymagającą często łączenia oddziaływań ginekologicznych i psychologicznych. Jednymi z najczęściej stosowanych metod jest użycie lubrykantu, wydłużenie gry wstępnej czy sięgnięcie po środki farmakologiczne, na ogół antylękowe i przeciwbólowe. Zalecana jest również masturbacja np. z użyciem wibratora, dzięki której kobieta uczy się rozluźniać okolice pochwy. Czasem pomocna bywa psychoedukacja m.in. w zakresie zapobiegania ciąży oraz budowy narządów intymnych. Podstawową i głównie stosowaną metodą leczenia pozostaje jednak psychoterapia.
Terapia pochwicy
W leczeniu pochwicy stosuje się zarówno psychoterapię indywidualną, jak i terapię par. Indywidualne sesje z seksuologiem lub psychoterapeutą zalecane są kobietom, które mają dużo kompleksów, a także patrzą na swoje ciało w negatywny i często zniekształcony sposób.
Zapamiętaj: Objawy pochwicy są charakterystyczne i powinny być dla danej kobiety alarmujące. Podstawowym symptomem jest odczuwany w trakcie penetracji ból.
Indywidualna praca terapeutyczna jest również konieczna w przypadku osób, które doświadczyły traumy na tle seksualnym, otrzymały negatywny przekaz związany z seksem (np. “seks to grzech”) lub odczuwają duży lęk przed współżyciem. Z kolei terapia par zalecana jest w przypadku konfliktu między partnerami bądź zaburzonego modelu komunikacji. Niewątpliwie wsparcie partnera jest dla kobiety bardzo ważne – dobrze, jeśli czuje się ona przez niego zrozumiana, pomaga to w budowaniu zaufania i motywuje do pracy w obszarze swojej seksualności.
Pochwica skutecznie odbiera radość, jaką na ogół czerpią ludzie z aktywności seksualnej. Może także zniechęcać do współżycia. Dysfunkcję można jednak z sukcesem leczyć. Ważne jest, by poszukać profesjonalnej pomocy i w otwarty sposób zmierzyć się z problemem.