Morfologia krwi obwodowej jest podstawowym badaniem diagnostycznym w praktyce lekarskiej. Z całą pewnością jednym z najczęściej zlecanych. Analiza elementów morfologicznych krwi pozwala na wiarygodną ocenę wielu stanów chorobowych. MCHC należy do parametrów, które odzwierciedlają funkcję czerwonych krwinek – czym dokładnie jest?
Co to jest MCHC? Co oznacza wartość MCHC?
MCHC jest jednym ze wskaźników czerwonokrwinkowych, oznaczanych rutynowo podczas morfologii krwi. Oznacza średnie stężenie hemoglobiny (Hb) w krwince i wyrażane jest w jednostce g/dl lub %.
Zapamiętaj: MCHC jest jednym z parametrów określanych w trakcie rutynowego badania krwi.
Hemoglobina jest białkiem, które wiążę tlen. Pozwala to erytrocytom (czerwonym krwinkom) na spełnianie ich podstawowych funkcji jaką jest transport tlenu z krwiobiegu płucnego do wszystkich tkanek organizmu. W warunkach fizjologicznych prawidłowe wartości dla MCHC wynoszą od 32 do 36 g/dl niezależnie od wieku.
Niskie MCHC
MCHC poniżej 32 g/dl określane jest jako niedobarwliwość. W przypadku wykonania rozmazu krwi i oceny mikroskopowej erytrocyty wykazują zmniejszone zabarwienie oraz zwiększenie przejaśnienia środkowego, stąd nazwa niedobarwliwość. Zmniejszenie stężenia Hb w erytrocytach stanowi najważniejsze kryterium diagnostyczne niedokrwistości (anemii). Przyczyną może być zaburzenie syntezy Hb, erytropoezy czyli procesu powstawania erytrocytów albo zwiększona degradacja Hb.
Wysokie MCHC
Zwiększone MCHC występuje w przebiegu czerwienicy prawdziwej, a także czerwienicach wtórnych i rzekomych. Czerwienice to stany przebiegające ze wzrostem objętości krwi i masy erytrocytarnej.
Czy wiesz że: bezpośrednio po masywnym krwotoku MCHC może pozostać w normie? Do spadku dochodzi zwykle po upływie 24 do 72h.
Czerwienica prawdziwa należy do nowotworów mieloproliferacyjnych. Dochodzi do niekontrolowanego dzielenia się komórki macierzystej odpowiedzialnej za produkcję erytrocytów w szpiku kostnym. Czerwienice wtórne to stan, w którym dochodzi do zwiększonej produkcji erytrocytów wskutek działania odpowiednich hormonów oraz stymulacji szpiku. Zaliczamy do nich wszystkie stany prowadzące do niedotlenienia tkanek, a także nowotwory nerek, wątroby, a także w niektórych zespołach endokrynologicerytznych.
Jak leczyć zaburzenie wartości MCHC?
Fakt występowania zaburzeń nie jest bezwzględnym zaleceniem do podjęcia leczenia. Aby wdrożyć leczenie należy postawić diagnozę określającą przyczynę zaburzeń. Leczenie zaburzeń MCHC uzależnione jest od przyczyny, która je powoduje. Jak już wspomniano niskie MCHC jest jednym z ważnych kryteriów diagnostycznych niedokrwistości. Leczenie ukierunkowane jest na usunięcie przyczyny anemii, przykładowo:
- anemia pokrwotoczna – płynoterapia;
- anemia z niedoboru żelaza – suplementacja żelaza;
- anemia z niedoboru witaminy B12 – suplementacja witaminy B12.
W przypadku czerwienic, sposób leczenia uzależniony jest od stopnia ryzyka powikłań zakrzepowych. Wszyscy chorzy powinni być poddawani upustom krwi oraz leczeniu przeciwpłytkowemu, którego głównym zadaniem jest zmniejszenie tendencji do powstawania zakrzepów. Do przykładowych leków przeciwpłytkowych zaliczamy aspirynę, stosowaną m.in. w profilaktyce przeciwzakrzepowej u osób po zawale serca. Należy zaznaczyć, że leczenie o ile to mozliwe, powinno być ukierunkowane na bezpośrednią przyczynę.
Podsumowując, MCHC należy do parametrów czerwonokrwinkowych. Oceniany jest podczas wykonywania morfologii krwi obwodowej z rozmazem. Pozwala na ocenę funkcjonalną erytrocytów. Niskie MCHC świadczy zwykle o anemii, natomiast wysokie MCHC jest zdecydowanie rzadsze i zwykle świadczy o czerwienicy prawdziwej albo wtórnej. Leczenie odstępstw MCHC od normy ukierunkowane jest na bezpośrednią przyczynę zaburzeń.