Bakterie Campylobacter to czynniki chorobotwórcze, które mogą wywołać dolegliwości żołądkowo – jelitowe. Do zakażenia może dojść w warunkach gospodarstwa domowego lub podczas podróży. Obraz wakacji związany z fascynującymi kulturami innych narodów, pięknymi plażami i zabytkami, może zatem zostać zakrzywiony przez objawy wywołane za sprawą tych patogenów. Co to jest kampylobakterioza, jakie są jej objawy, przyczyny i sposoby leczenia?
Co to jest kampylobakterioza?
Kampylobakterioza to choroba zakaźna wywołana przez bakterie. Przebiega zazwyczaj w postaci zwiększonej częstotliwości wypróżnień i zawartości wody w stolcu. Kał przybiera konsystencję płynną lub półpłynną. To symptomy biegunki infekcyjnej. Co należy do czynników sprawczych tej przypadłości?
Przyczyny kampylobakteriozy
Za rozwój choroby odpowiada zakażenie bakterią z rodziny Campylobacter. To patogen rozpowszechniony na całym świecie. Do jego przenoszenia przyczyniają się zwierzęta dzikie i domowe. Z tego względu kampylobakterioza zaliczana jest do zoonoz, czyli chorób rozpowszechnianych przy udziale zwierząt. Do zainfekowania człowieka dochodzi przez spożycie niedogotowanego mięsa, surowego mleka lub skażonej wody oraz poprzez kontakt ze zwierzętami domowymi.
Czy wiesz że: biegunka to stan, w którym występuje oddawanie stolców o zwiększonej masie powyżej 3 razy na dobę?
Choroba dotyka często ludzi młodych, również dzieci, pochodzących ze środowisk o niskiej kulturze higieny osobistej. Do zakażenia bakterią Campylobacter może dojść w trakcie podróży lub wakacji poprzez spożycie żywności z niepewnego źródła, na przykład miejscowych targowisk. Dotyczy to szczególnie wyjazdów do krajów o niskim standardzie higieny. Na infekcję przewodu pokarmowego nabytą w trakcie przemieszczania się człowieka przez granice międzynarodowe i strefy klimatyczne lekarze przyjęli określenie biegunki podróżnych.
Objawy kampylobakteriozy
Do objawów choroby, oprócz uporczywej biegunki mogą należeć:
- kurczowy ból brzucha;
- nudności i wymioty;
- gorączka;
- stolec podbarwiony krwią;
- bóle głowy i mięśni.
Biegunka i wymioty mogą wiązać się z odwodnieniem organizmu. Błony śluzowe jamy ustnej i język stają się suche, a nabłonek czerwieni wargowej ulega złuszczeniu. W skrajnych przypadkach może dochodzić do przyspieszenia pracy serca oraz zaburzeń świadomości.
Leczenie kampylobakteriozy
Zakażenia przewodu pokarmowego wywołane przez Campylobacter ustępują zazwyczaj samoczynnie i rzadko trwają powyżej 7 dni. Taki przebieg choroby wiąże się z niewielkiego stopnia odwodnieniem. Odpowiednie leczenie powinno być wdrożone po konsultacji z lekarzem. Przebiega w warunkach pozaszpitalnych.
Zapamiętaj: Główną rolę w zapobieganiu kampylobakteriozie odgrywa higiena rąk i posiłków.
Podstawowym postępowaniem jest nawadnianie doustne i uzupełnienie elektrolitów: sodu, potasu, magnezu, chlorków. Można do tego użyć doustnych płynów glukozowo-elektrolitowych. Są dostępne w aptekach bez recepty. Lekarz po ocenie stanu pacjenta może zalecić również leki zwalniające perystaltykę przewodu pokarmowego, by załagodzić uporczywe objawy. W nasilonym przebiegu choroby konieczne bywa włączenie do leczenia antybiotyków. Odwodnienie dużego stopnia z innymi towarzyszącymi objawami mogą być wskazaniem do leczenia szpitalnego.
Przed zachorowaniem na kampylobakteriozę, zwłaszcza w trakcie podróży, możemy się ustrzec poprzez:
- mycie rąk przed jedzeniem i przygotowaniem posiłków;
- picie tylko wody butelkowanej i z pewnego źródła lub napojów gazowanych;
- unikanie pokarmów i wody z niepewnego źródła, na przykład z ulicznych straganów;
- spożywanie tylko gorących potraw oraz napojów;
- mycie i obieranie owoców ze skórki;
- unikanie spożywania surowych sałatek.
Pomimo samoograniczającego przebiegu choroby zachorowania na Campylobacter nie należy ignorować. Osoba chora powinna w miarę możliwości skonsultować się z lekarzem. Dotyczy to szczególnie kobiet w ciąży, dzieci, leczonych przewlekle na inne schorzenia. Rzadkim powikłaniem zachorowań są zakażenia bakteryjne narządów oraz sepsa.