Skrót DDD oznacza dorosłe dziecko z rodziny dysfunkcyjnej. Osoby wychowane w domach, gdzie przykładowo nie dbano o ich potrzeby, stosowano przemoc, czy narzucano zbyt dużą odpowiedzialność często wchodzą w dorosłość z dużym bagażem trudności i zaburzonymi wzorcami zachowania oraz relacji z innymi ludźmi. Aby poradzić sobie z przeszłością, mogą one skorzystać z psychoterapii, dzięki której spojrzą na swoje życie z nowej perspektywy i wypracują zdrowsze sposoby radzenia sobie z problemami. Czym jest terapia DDD i czy jest skuteczna?
Co to jest terapia DDD?
Terapia DDD skierowana jest do osób, które wychowały się w dysfunkcyjnych rodzinach i w związku z tym borykają się z różnymi problemami w życiu dorosłym. Definicja rodziny dysfunkcyjnej jest bardzo szeroka, może ona oznaczać, że dziecko doświadcza w niej rozluźnienia więzi emocjonalnych albo obojętności, a czasem wręcz wrogości czy przemocy.
Czy wiesz że: syndrom DDD często łączy się z syndromem DDA (dorosłego dziecka alkoholika)?
Rodziny dysfunkcyjne to w skrócie rodziny, które nie potrafią spełnić potrzeb emocjonalnych dziecka. Przyczyną może być alkoholizm jednego z jej członków, problemy finansowe, przewlekła choroba rodzica, niedojrzałość emocjonalna opiekunów, rozpad rodziny (np. na skutek emigracji, rozwodu lub śmierci rodzica), nadopiekuńczość lub agresja fizyczna i psychiczna. Osoby dorastające w tego typu rodzinach często mają problem, by budować szczęśliwe i satysfakcjonujące związki, doświadczają pustki, mają niskie poczucie własnej wartości lub odtwarzają pewne zachowania z dzieciństwa. Psychoterapia jest sposobem na to, by zmierzyć się z tymi trudnościami: pozwalają zrozumieć, skąd się wzięły, dlaczego stosowane wzorce zachowania są dysfunkcyjne oraz jak budować nowe życie, oparte na szacunku do samego siebie i asertywności.
Dla kogo jest wskazana terapia DDD?
Terapia DDD skierowana jest do osób, które wychowały się w dysfunkcyjnych rodzinach, co nie oznacza jednak, że każda z nich powinna udać się na spotkanie z psychoterapeutą. Wskazaniem do podjęcia tego kroku mogą być najróżniejsze trudności pojawiające się w życiu danej osoby. Najczęściej są nimi:
- doświadczanie lęku lub chroniczne poczucie napięcia emocjonalnego,
- nieumiejętność mówienia o swoich uczuciach i potrzebach, trudność, by być spontanicznym,
poczucie pustki, depresyjność, brak poczucia sensu, - zachowania agresywne lub przemocowe,
- trudność w budowaniu relacji, obawa przed odrzuceniem,
- nieadekwatne poczucie winy i odpowiedzialności.
Dorastanie w dysfunkcyjnej rodzinie często skutkuje niewłaściwym rozwojem osobowości. Z tego powodu na psychoterapię trafić mogą osoby z diagnozą zaburzeń osobowości.
Na czym polega terapia DDD?
Nie ma jednego wzorca terapii dla osób wychowanych w rodzinach dysfunkcyjnych. W przezwyciężeniu doświadczanych trudności pomóc może zarówno terapia poznawczo-behawioralna, jak i psychodynamiczna oraz inne nurty.
Zapamiętaj: Terapia DDD skierowana jest do osób, które wychowały się w dysfunkcyjnych rodzinach i w związku z tym borykają się z różnymi problemami w życiu dorosłym.
W pierwszej kolejności, osoba uczestnicząca w terapii musi zmierzyć się z tym, co się stało w dzieciństwie, zobaczyć swój problem w kontekście środowiska, w jakim dorastała. Pomaga to w poszerzaniu świadomości, a także zobaczeniu zaburzonych wzorców. Ważne, by uczestnik terapii zastanowił się, jaką rolę przyjął w rodzinie. Czy był kozłem ofiarnym, na którym członkowie rodziny wyładowywali swoją złość, czy może powiernikiem sekretów i problemów rodzica, sojusznikiem, który godził skłócone strony, czy może bohaterem, który poprzez nienaganną postawę i odnoszone sukcesy łączył rodzinę i podtrzymywał iluzję, że jest ona idealna? Dzięki znalezieniu tej odpowiedzi, łatwiej będzie mu zobaczyć i zrozumieć jak funkcjonuje obecnie w relacjach. Przyjrzenie się przeszłości jest niezbędne, by budować lepszą przyszłość oraz satysfakcjonujące związki z innymi ludźmi.
Kiedy terapia DDD jest skuteczna?
Terapia DDD, tak jak każda inna forma pomocy terapeutycznej, wymaga dostrzeżenia problemu i motywacji, by nad nim pracować. Chęć do spotkań z psychoterapeutą na ogół rodzi się z powodu emocjonalnego cierpienia i braku życiowej satysfakcji. Bardzo często zdarza się, że dana osoba udająca się na terapię, nie określa siebie jako dziecka dorastającego w rodzinie dysfunkcyjnej. Dopiero proces terapeutyczny pozwala odkryć jej źródło problemu i nazwać go. Skuteczna terapia DDD jest możliwa wtedy, kiedy jej uczestnik decyduje się wziąć odpowiedzialność za swoje życie, nawet jeśli jego przeszłość jest bardzo trudna i bolesna. Możliwe jest wówczas pozbycie się poczucia pustki, zmiana dysfunkcyjnych wzorców i wzmocnienie poczucia własnej wartości.
Ile trwa terapia DDD?
Długość psychoterapii DDD jest kwestią indywidualną. Zależy ona od motywacji danej osoby i jej wytrwałości, typu trudności z jakimi się boryka, cech osobowości, doświadczeń życiowych i szeregu innych czynników. Może ona trwać kilka miesięcy i skupiać się na pracy w obszarze zmian dysfunkcyjnych wzorców i zachowań, jak i zająć kilka lat, zwłaszcza w przypadku osób z zaburzeniami osobowości. Jednym z wyznaczników, że terapia dobiega końca jest poprawa funkcjonowania w relacjach z innymi, lepsze samopoczucie oraz zwiększenie asertywności.
Osoby, które w okresie dzieciństwa i dojrzewania nie otrzymały ze strony rodziców emocjonalnego wsparcia albo były zmuszone, by przyjąć określone (zbyt trudne i nieadekwatne do ich wieku) role często mierzą się z różnymi trudnościami w życiu dorosłym oraz z zaburzeniami nastroju. Można jednak zawalczyć o lepsze jutro i udać się na psychoterapię, dzięki której łatwiej jest stawić czoła doświadczanym problemom.