Czym jest nagła głuchota? Objawy, przyczyny, rokowania i leczenie

Narząd słuchu zalicza się do organów za pomocą, których człowiek odbiera bodźce płynące ze środowiska zewnętrznego. Pozwala na skuteczną komunikację z innymi osobnikami gatunku. Zaburzenie odbierania dźwięków wpływa znacznie na funkcjonowanie człowieka w otoczeniu. Doprowadza go do niepełnosprawności i czyni uboższym jego życie. Pierwszym z objawów uszkodzenia narządu słuchu może być nagła głuchota. Wymaga ona diagnostyki i podjęcia szybkiego leczenia, co zmniejsza ryzyko trwałego uszkodzenia słuchu.

Czym jest nagła głuchota?

Nagła głuchota zwana również nagłym niedosłuchem czuciowo-nerwowym to upośledzenie sprawności struktur tworzonych przez ucho wewnętrzne, środkowe i zewnętrzne. Doprowadza to do ubytku słuchu w szybkim czasie. Większość opracowań naukowych opisuje tą jednostkę chorobową jako nagłe schorzenie narządu słuchu, do którego dochodzi w okresie do 3 dni. Najczęściej chorują osoby między 50, a 60 rokiem życia. Nagła głuchota dotyka zazwyczaj tylko jednego ucha, podczas gdy drugie pozostaje w pełni sprawne.

Objawy nagłej głuchoty

Newsletter Medovita - przydatne informacje, dostęp do nowych e-booków przed premierą.
Zapisuję się

Głównym objawem nagłej głuchoty jest zazwyczaj jednostronne upośledzenie słuchu. Osoby opisujące to zjawisko porównują je do odczucia zatkania, pełności w uchu. Towarzyszą mu zazwyczaj szumy uszne o charakterze dzwonienia lub pisków. Z niedosłuchem mogą współistnieć zawroty głowy oraz zaburzenia równowagi. Osoba cierpiąca na nagłą głuchotę może odczuwać lęk z powodu występujących objawów choroby. Proste testy diagnostyczne oceniające słuch, mogą naprowadzić nas na rozpoznanie tej choroby. Jednym z nich jest wymawianie szeptem z odległości około 3 metrów pojedynczych słów z poleceniem powtórzenia ich przez osobę badaną. Brak reakcji z jej strony lub przekręcanie wyrazów może świadczyć o zaburzeniu słuchu.

Przyczyny nagłej głuchoty

Do przyczyn nagłej głuchoty możemy zaliczyć zatory i zakrzepy dotyczące naczyń doprowadzających krew do ucha wewnętrznego. Mikrokrążenie ucha wewnętrznego mogą upośledzić także zakażenia wywołane przez wirusy: grypy, paragrypy, świnki, różyczki, cytomegalii, adenowirusy. Kolejnym czynnikiem wpływającym na utratę słuchu może być odkładanie się przeciwciał skierowanych przeciwko strukturom budującym ucho wewnętrzne w przebiegu chorób ogólnoustrojowych. Na przykład przeciwciała skierowane przeciwko komórkom tarczycy mogą powodować uszkodzenie elementów narządu słuchu. Rolę w degeneracji struktur ucha wewnętrznego mogą odgrywać mikrourazy będące konsekwencją wahań ciśnień płynu mózgowo-rdzeniowego przy nadmiernym wysiłku fizycznym lub nurkowaniu. Dodatkowo za czynniki sprzyjające wystąpieniu nagłej głuchoty uznaje się występowanie chorób ogólnoustrojowych, takich jak: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, niedokrwienie mózgu, zakażenia uogólnione. Ryzyko wystąpienia tego schorzenia zwiększają również praca w warunkach wysokiego natężenia dźwięków, przewlekłe zapalenia uszu, urazy głowy oraz czynniki genetyczne.

Leczenie nagłej głuchoty

Znaczna część osób dotkniętych nagłym upośledzeniem słuchu samoistnie wraca do zdrowia. U innych ze względu na wiele przyczyn tego schorzenia wdrażane jest odpowiednie leczenie. Polega ono na stosowaniu leków rozszerzających naczynia krwionośne. Można do nich zaliczyć pentoksyfilinę. Zastosowanie znajdują również preparaty medyczne hamujące agregację płytek krwi, do których można zaliczyć kwas acetylosalicylowy. Niekiedy konieczne jest leczenie przeciwzapalne i przeciwobrzękowe. Właściwościami takimi charakteryzują się glikokortykosteroidy. W przypadku zakażeń wirusowych ulgę w chorobie mogą przynieść leki skierowane przeciwko tym patogenom, na przykład, acyklowir. Zaś nagłą głuchotę spowodowaną zbyt dużą ilością endolimfy w ślimaku, czyli jednym z elementów ucha wewnętrznego leczy się glicerolem lub acetazolamidem podawanymi doustnie. Endolimfa to płyn wytwarzany w ślimaku, a leki te mają za zadanie zahamować jego produkcję. W utracie słuchu spowodowanym niedostatecznym dostarczaniem tlenu do elementów ucha wewnętrznego działaniem wspomagającym może być poddanie chorego zabiegom hiperbarycznym. Leczenie w komorze hiperbarycznej z zastosowaniem 100% tlenu i podwyższonego ciśnienia atmosferycznego ma za zadanie zwiększyć dostępność cząsteczek tego gazu we krwi chorego dla tkanek. W ten sposób łatwiej dochodzi do regeneracji elementów ucha wewnętrznego, co pozwala na szybsze odzyskanie pełni słuchu.

Zapamiętaj:  Jednym ze sposobów leczenia tego schorzenia jest zastosowanie komory hiperbarycznej.

Nagła głuchota – rokowania

Rokowanie w tym schorzeniu jest bardzo zróżnicowane. Jednak szacuje się, że około 60% chorych dotkniętych tą dolegliwością uzyskuje poprawę słuchu. Za niekorzystne czynniki rokownicze uznaje się opóźnienie w podjęciu leczenia oraz występowanie objawów dodatkowych. Szczególnie niekorzystne jest współistnienie głuchoty nagłej z zawrotami głowy. Szanse odzyskania sprawności narządu słuchowego zmniejszają współwystępowanie cukrzycy, nadciśnienia tętniczego, chorób tarczycy, epizodów zatorowo-zakrzepowych. Co za tym idzie również starszy wiek jest niekorzystnym czynnikiem rokowniczym.

Czy wiesz że: głuchocie nagłej mogą towarzyszyć zaburzenia równowagi oraz zawroty głowy?

Głuchota nagła zazwyczaj nie doprowadza do trwałej utraty słuchu. Jej objawy mogą jednak wywołać u chorego słuszny niepokój. Powinien on skłonić go do skorzystania z pomocy lekarskiej, gdyż opóźnienie w postawieniu diagnozy i rozpoczęciu leczenia wydłuża czas powrotu do zdrowia.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *