Dur brzuszny jest chorobą powszechną na świecie i można zarazić się nią w wielu krajach o niskim standardzie higieny. Może ona wiązać się z licznymi powikłaniami. Podobną jednostką chorobową jest tak zwany dur rzekomy. Przebiega ona zwykle łagodniej i rzadziej dochodzi do komplikacji i długofalowych konsekwencji. Inaczej nazywana jest tyfusem rzekomym.
Co to jest dur rzekomy?
Dur rzekomy jest to choroba zakaźna dotykająca przewodu pokarmowego. Przebiega bardzo podobnie do duru brzusznego. W Polsce jest to dość rzadka choroba, pojawia się często na obszarach o niskiej higienie zwłaszcza w gastronomii. Terenami endemicznymi są Indie, Chiny, a także część krajów afrykańskich i Ameryka Południowa. Na tych obszarach najczęściej chorują dzieci i młodzież, gdyż dorośli są już zwykle uodpornieni lub są bezobjawowymi nosicielami. Choroba wylęga się zazwyczaj około 14 dni, jednak ten czas może wahać się od jednego do nawet dziewięciu tygodni.
Dur rzekomy – objawy
Dominujące objawy to gorączka oraz dolegliwości brzuszne. Może pojawić się także ból głowy, osłabienie oraz powiększenie wątroby i śledziony. Objawy z przewodu pokarmowego to zwykle zaparcia, ból brzucha, wzdęcia, rzadziej pojawia się biegunka. Często pojawia się także kaszel, powiększenie węzłów chłonnych, wysypka na klatce piersiowej i brzuchu, spadek akcji serca, senność, splątanie, a czasem nawet objawy oponowe (czyli te które świadczą o zapaleniu opon mózgowych jak np. sztywność karku). Nasilenie objawów bywa różne i może przebiegać odmiennie u każdego pacjenta. Rzadkie powikłania to krwawienia lub przedziurawienie przewodu pokarmowego, a w porównaniu do duru brzusznego są to sytuacje sporadyczne.
Zapamiętaj: Na podstawie samych objawów nie można rozróżnić duru rzekomego od prawdziwego duru brzusznego. Zatem do ostatecznego rozpoznania konieczne są precyzyjne metody mikrobiologiczne.
Dur rzekomy – przyczyny
Przyczyną infekcji jest bakteria Salmonella paratyphi typu A, B lub C. Przenoszona jest ona przez chore osoby, a także bezobjawowych nosicieli, rzadko także przez zwierzęta domowe. Do infekcji dochodzi poprzez kontakt ze skażonym kałem lub moczem. Durem rzekomym możemy zarazić się poprzez spożycie zainfekowanej wody lub zanieczyszczonych pokarmów.
Dur rzekomy – diagnostyka
Na podstawie samych objawów nie można rozróżnić duru rzekomego od prawdziwego duru brzusznego. Zatem do ostatecznego rozpoznania konieczne są precyzyjne metody mikrobiologiczne. Pałeczkę można wyhodować z kału lub krwi chorego. Jeżeli ten sposób nie jest wystarczający można wykonać również badania serologiczne. Polegają one na pobraniu krwi i oznaczeniu przeciwciał, które produkuje organizm w odpowiedzi na występowanie w nim obcego patogenu jakim jest Salmonella paratyphi. W durze brzusznym również mamy do czynienia z podobną bakterią, jest to jednak Salmonella typhi.
Dur rzekomy – leczenie
Leczenie duru rzekomego jest podobne do duru brzusznego. Konieczne jest uzupełnianie płynów, czasem w postaci kroplówek. Organizm traci bowiem wodę poprzez pocenie się przy gorączce, a także z biegunkowym stolcem jeśli taki się pojawi. Objawowo zadziałać można podając leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Konieczna też bywa antybiotykoterapia. Zwykle wybieranym lekiem jest cyprofloksacyna podawana około 10-14 dni, a w przypadku dzieci, leki z grupy cefalosporyn.
Czy wiesz że: okres wylęgania się choroby i nasilenie objawów w durze rzekomym koreluje z ilością spożytych wraz ze skażonym pokarmem lub wodą pałeczek bakterii?
Dur brzuszny może być groźną chorobą, jednak możemy się na nią szczepić, jednakże w przypadku durów rzekomych, choć łagodniejszych nie istnieje taka profilaktyka. Dlatego w tym przypadku najistotniejsze jest przestrzeganie zasad higieny przygotowania i spożywanie produktów. Dur rzekomy niezwykle rzadko bywa powikłany, jednak nie jest chorobą błahą, a osoby szczególnie wrażliwe, starsze osoby, dzieci, czy pacjenci z chorobami towarzyszącymi mogą przechodzić ją gorzej zwłaszcza ze względu na możliwość odwodnienia.