Co to jest znamię Suttona i jak je leczyć? Jak rozpoznać i skąd się bierze znamię Suttona?

Znamiona melanocytarne są to odgraniczone zmiany na skórze i błonach śluzowych, zbudowane z komórek zawierających melaninę, czyli melanocytów. Poprzez nadmierne nagromadzenie komórek barwnikowych w jednym miejscu dochodzi do powstawania znamion, które mogą być wrodzone lub nabyte. Jednym z rodzajów znamion barwnikowych jest występujące dość często w populacji pediatrycznej znamię Suttona. Jak wygląda znamię Suttona oraz jak odróżnić je od czerniaka?

Co to jest znamię Suttona?

Znamię Suttona jest to łagodna zmiana melanocytarna, otoczona odbarwioną obwódką, występująca najczęściej u dzieci i młodzieży. Tego typu zmiany lokalizują się głównie na tułowiu, ale mogą także występować na kończynach, twarzy i innych częściach ciała. Znaczna większość znamion Suttona występuje u osób poniżej 20 roku życia (średnia wieku pacjentów wynosi około 15 lat) i wykazują one tendencję do samoistnego ustępowania. Znamię Suttona z jednakową częstością występuje u obu płci i szacuje się, że tego typu zmiany dotyczą około 5% populacji dziecięcej.

Jak rozpoznać znamię Suttona?

Newsletter Medovita - przydatne informacje, dostęp do nowych e-booków przed premierą.

Zapisuję się

Diagnozowaniem różnego rodzaju zmian skórnych, w tym znamion melanocytarnych, zajmują się dermatolodzy. Znamię Suttona rozpoznawane jest na podstawie charakterystycznego obrazu klinicznego zmiany (zwykle ma barwę ciemnobrązową i jest wyraźnie odgraniczona od otoczenia), a postawienie diagnozy ułatwia typowa dla znamienia Suttona odbarwiona obwódka otaczająca zmianę (tzw. “halo”).

Czy wiesz że: szacuje się, że dorosły człowiek ma przeciętnie około 20 różnego rodzaju zmian barwnikowych na skórze całego ciała?

W celu dokładnej oceny charakteru znamienia, lekarz wykonuje badanie dermatoskopowe, czyli ogląda zmianę skórną pod dużym powiększeniem, przy pomocy specjalnego przyrządu z wbudowanym oświetleniem – dermatoskopu. W przypadkach wątpliwych, gdy nie jest możliwe postawienie jednoznacznego rozpoznania na podstawie badania dermatoskopowego, dokonuje się chirurgicznego usunięcia zmiany, która następnie poddawana jest badaniu histopatologicznemu pod mikroskopem.

Źródło

Skąd się bierze znamię Suttona?

Jak dotąd nie poznano jednoznacznych przyczyn powstawania znamienia Suttona, ale część badaczy wiąże pojawienie się zmian o takim charakterze z nadmierną ekspozycją na promieniowanie słoneczne we wczesnym dzieciństwie (zwłaszcza z oparzeniami słonecznymi). Odbarwienie skóry wokół znamienia wywołane jest reakcją immunologiczną polegającą na niszczeniu melanocytów (komórek barwnikowych) obecnych w naskórku przez gromadzące się wokół znamienia limfocyty T. W rezultacie dochodzi do stopniowej, samoistnej regresji znamienia. Proces ustępowania znamienia Suttona trwa od kilku tygodni do kilku lat i przebiega w kilku etapach:

• początkowo obserwuje się niezmienione, centralnie położone znamię melanocytarne z obwodowym odbarwieniem (depigmentacją);
• następnie zabarwienie znamienia zmienia się na różowe, z zachowaniem odbarwionej obwódki;
• w końcowym etapie dochodzi do ustąpienia znamienia w granicach obszaru odbarwionego oraz repigmentacji obwódki – znika zarówno znamię melanocytarne, jak i otaczające je uprzednio “halo”.

Wykazano, że u około 30% pacjentów pojawienie się znamienia Suttona jest zapowiedzią bielactwa, czyli przewlekłej choroby o podłożu autoimmunologicznym, charakteryzującej się powstawaniem plam odbarwieniowych na skórze. U dzieci z licznymi znamionami Suttona ryzyko bielactwa i innych chorób autoimmunologicznych jest znacznie wyższe niż u pacjentów pediatrycznych z pojedynczym znamieniem Suttona, dlatego osoby te powinny pozostawać pod szczególnym nadzorem dermatologicznym.

Zapamiętaj: Znamię Suttona jest to łagodna zmiana melanocytarna, otoczona odbarwioną obwódką, występująca najczęściej u dzieci i młodzieży.

*limfocyty T – komórki układu odpornościowego powstające i dojrzewające w grasicy, które zapewniają ochronę przeciwko patogenom wewnątrzkomórkowym (wirusom i niektórym bakteriom) oraz wspomagają odpowiedź limfocytów B i produkcję przez nich przeciwciał.

Znamię Suttona a czerniak?

Czerniak jest to złośliwy nowotwór wywodzący się z komórek melanocytarnych (barwnikowych), najczęściej występujący u osób około 40 roku życia. Niektóre znamiona melanocytarne “na pierwszy rzut oka” mogą nieco przypominać czerniaka, dlatego tak ważne jest przeprowadzenie badania dermatoskopowego przez doświadczonego lekarza, a w wybranych przypadkach także wycięcie podejrzanej zmiany do badania histopatologicznego. Do oceny możliwej transformacji złośliwej znamion barwnikowych oraz do wstępnego różnicowania łagodnych znamion melanocytarnych i czerniaka wykorzystuje się tzw. regułę ABCDE:

A (asymmetry) – asymetria zmiany;
B (border irregularity) – nieregularne brzegi (poszarpane, posiadające zgrubienia);
C (color variegation) – niejednolite zabarwienie (np. część zmiany jest czarna, a część czerwona);
D (diameter > 6 mm) – średnica >6 mm przemawia za charakterem złośliwym zmiany;
E (evolution) – wzrost guzowaty, uszkodzenie naskórka, zmiana wyglądu znamienia.

Łagodne znamiona melanocytarne, w tym znamię Suttona, nie posiadają wyżej wymienionych cech – są symetryczne, o regularnych brzegach, mają jednolite zabarwienie, są niewielkich rozmiarów, a ich wygląd nie zmienia się w czasie. Jeżeli znamię spełnia którykolwiek z wyżej podanych punktów, powinno zostać ono jak najszybciej zbadane przez dermatologa i w razie jakichkolwiek wątpliwości usunięte chirurgicznie, a następnie poddane badaniu histopatologicznemu. Warto podkreślić, że znamię Suttona jest łagodną zmianą melanocytarną, która nie ma tendencji do przekształcania się w czerniaka.

Leczenie znamienia Suttona – na czym polega?

Znamię Suttona jest łagodną zmianą melanocytarną i nie ma wskazań do usuwania znamion Suttona o typowym obrazie klinicznym. Zaleca się monitorowanie dermatoskopowe zmiany (kontrole co około 6 miesięcy) ze względu na rzadką możliwość naśladowania znamion Suttona przez niektóre typy czerniaka. Niepokój powinny wzbudzać liczne znamiona otoczone obwódką (“halo”), które pojawiły się nagle – wymagają one pilnej diagnostyki dermatologicznej.

Jedynie w przypadku znamion Suttona o nietypowym obrazie klinicznym, budzących podejrzenie czerniaka w badaniu dermatoskopowym, wskazane jest ich profilaktyczne usunięcie chirurgiczne i poddanie wycinków badaniu histopatologicznemu, które ostatecznie pozwala na potwierdzenie bądź wykluczenie złośliwego charakteru zmiany.

Znamię Suttona jest to łagodne znamię barwnikowe otoczone charakterystyczną odbarwioną obwódką (“halo”), lokalizujące się najczęściej na skórze tułowia. Występuje ono najczęściej u dzieci i młodzieży i wykazuje tendencję do samoistnego ustępowania. U części pacjentów pojawienie się znamienia Suttona jest zapowiedzią rozwoju bielactwa, dlatego osoby z tego rodzaju zmianami skórnymi powinny pozostawać pod opieką dermatologa. Znamię Suttona nie ma tendencji do transformacji złośliwej, dlatego też zmiany o typowym obrazie klinicznym nie wymagają chirurgicznego usunięcia, a jedynie regularnej kontroli dermatoskopowej.